باز می خواند کسی در شیهة اسبان مرا
باز می خواند کسی در شیهة اسبان مرا
منتظر استاده در خون، چشم این میدان مرا
رنگ آرامش ندارد این دل دریایی ام
می برد سیلاب ها تا شورش توفان مرا
خون خورشید است یا زخم جبین عاشقان
می نشاند این چنین در آتش سوزان مرا
بسته بودم در ازل عهدی و اینک شوقِ دار
می کشد تا آخرین منزلگه پیمان مرا
غرقِ خون، بسیار دیدی عاشقان را صف به صف
هان ببین اینک به خون خویشتن رقصان مرا
شوره زاران را دویدم پابرهنه، تشنه لب
سعی زمزم می کشاند تا صفای جان مرا
قصد دریا دارد این مُرداب، ای دریادلان!
گر کرامت را پسندد غیرت باران، مرا
نظرات شما عزیزان:
<-PollName->
خبرنامه وب سایت:
آمار
وب سایت: